Ben ik wel echt een meisje? Tieners zijn vandaag – vaker dan hun ouders dat in hun jeugd waren – soms verward over hun seksuele identiteit. Daar zijn oorzaken voor. Cijfers laten zien dat deze onzekerheid in veel gevallen over gaat als ze ouder worden. 80 tot 90 procent (!) van deze jongeren aanvaardt zijn of haar biologische identiteit bij het bereiken van de volwassenheid als ze niet anders worden gepusht, bijvoorbeeld door het gebruik van puberteitsblokkers of geslachtshormonen.
Dit betekent dat je genderonzekerheid het beste niet kunt voeden. Er zijn talloze verhalen van meisjes die zich jongen voelden, daar niets mee deden en uiteindelijk als een stabiele vrouw uit de puberteit komen – maar al te dankbaar dat ze zijn wie ze zijn. Hoe lastig dat in de cultuur van vandaag ook is, probeer je op iets anders te richten dan je gendergevoelens.
Er zijn elf onderzoeken naar het overgroeien van genderdysforie gepubliceerd: drie grote en acht kleinere. Het aantal verschilt per studie, maar de gezamenlijke uitkomst is dat 61 tot 98 procent van de kinderen met genderdysforie op jonge leeftijd uiteindelijk het eigen lichaam zal accepteren. De wetenschappelijke onderbouwing voor dit cijfer is onder andere hier te vinden:
- https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0890856713001871
- https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyt.2021.632784/full
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18194003/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18981931/
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3614045/
Het verloop bij jongeren die genderdysforie in de puberteit ontwikkelen, is nog onbekend. Er zijn wel steeds meer aanwijzingen dat ook deze transidentiteiten vaak tijdelijk van aard zijn. Steeds meer jonge mensen van midden tot eind twintig delen verhalen over het identificeren als trans voor een paar maanden tot meerdere jaren, maar ervaren dan een natuurlijke heridentificatie met hun biologische geslacht.
Zie ook