Abigail Shrier onderzocht het hoe en waarom van de toename van genderdysforie onder tienermeisjes (in Nederland drie keer zoveel meisjes als jongens) en de culturele context waarin meisjes door de pubertijd gaan. Ze legt een verontrustende ideologie bloot, die een generatie bedreigt.
Tot een paar jaar geleden was genderdysforie – ernstig ongemak bij iemands biologische sekse – bijna zeldzaam. Het kwam bij minder dan 0,01 procent van de bevolking voor, in de vroege kinderjaren, en het betrof bijna uitsluitend jongens. Maar tegenwoordig komen hele groepen vriendinnen op middelbare scholen in het hele land (de VS) uit als ‘transgender’, beschrijft Shrier, die journalist voor The Wall Street Journal is. Dit blijken meisjes die nooit enig probleem hadden met hun biologische sekse, totdat ze een coming-out-verhaal van een spreker op een schoolbijeenkomst hoorden of social media van trans ‘influencers’ ontdekten. Nietsvermoedende ouders komen erachter dat hun dochters in de ban zijn van hippe YouTube-transsterren en ‘genderbevestigende’ opvoeders en therapeuten die levensveranderende interventies bij jonge meisjes stimuleren, waaronder puberteitsremmers en borstamputaties.
Angst en identiteit
De meeste tieners worstelen met onzekerheid en onhandigheid. Op sociale media wordt hun populariteit (of het gebrek daaraan), door het aantal likes, op confronterende wijze duidelijk, wat hun gevoel dat er iets met hen mis is, versterkt. Na met deze meisjes gesproken te hebben, merkt Shrier op: “Ze ontvluchten het vrouwelijke als een huis dat in brand staat, hun geest is gericht op ontsnapping, niet op een bepaalde bestemming.” (7) Een veelgehoorde reactie is: “Ik weet niet precies of ik een man wil zijn. Ik weet gewoon dat ik geen meisje wil zijn.” (8)
De analyse van Shrier laat zien dat als meisjes in hun ogen niet voldoen aan de culturele verwachtingen van geseksualiseerde vrouwelijkheid, denken ze dat ze helemaal geen vrouwen zijn. Dit wordt aangewakkerd door activistische opvoeders, politiek bevooroordeelde psychotherapeuten en artsen. Het komt erop neer dat een generatie jonge vrouwen wordt gevormd – door ideologie en technologie – om met hun emoties om te gaan door hun lichaam te ontkennen en hieraan te ontsnappen.
Ouders ondermijnen
Shrier heeft leraren, artsen, transbevestigende psychotherapeuten en influencers geïnterviewd. Ze ontdekte dat ‘genderbevestiging’ op veel Amerikaanse scholen wordt gepromoot: “De enige regel is dat het binaire geslachtsmodel moet worden afgewezen.” (67) LHBT+ seksuele voorlichting normaliseert genderfluïde, aseksueel of niet-binair gedrag. (68) Een leraar vertelde Shrier: “Leraren beschouwen ouders als ‘lastpakken, die zo goed als niets weten van gender- of queertheorie’.” (77)
Shrier interviewde ook ouders, die verbijsterd waren toen hun dochter, schijnbaar van de ene op de andere dag, vijandig en teruggetrokken werd en als jongen wilde worden gezien. Zelfs de meest vooruitstrevende ouders aarzelen meestal als hun dochter begint over geslachtsveranderende behandelingen. Ouders voelen aan dat het niet klopt als clusters van vrienden tegelijkertijd als trans naar buiten komen. Ouders vertelden Shrier dat ze merkten dat scholen zonder ouderlijke betrokkenheid of toestemming, meisjes hielpen met het ‘bevestigingen’ en zelfs behandelingen aanboden. Veel ouders dachten uiteindelijk dat zelfmoord onvermijdelijk zou zijn als ze hun dochter niet zouden ‘bevestigen’ (49-52).
Shrier interviewde onderwijzers die voor en tegen ‘bevestiging’ zijn. Onder de tegenstanders verloren velen hun carrière of het beïnvloedde hun reputatie negatief. Ze sprak met tieners die in transitie gingen en er later spijt van hadden. Een daarvan getuigt dat de pro-transwereld die ze binnenging een ‘sekte’ was, “want als je binnen bent, geloof je de realiteit niet” (188).
Zwemmen tegen de stroom in
Shrier documenteert een ideologische bedreiging voor het welzijn van kinderen, vrouwen en gezinnen. Ze besluit haar boek met praktische suggesties voor ouders (212-18).
- Zoek zo snel mogelijk een supportgroep
- Geef je kind geen smartphone en geen onbeperkte toegang tot internet en denk proactief na over de rol van technologie bij het vormen van de ideeën en verlangens van je kinderen
- Laat je gezag als ouder gelden (en niet ten onder gaan aan activisten of opvoeders)
- Ondersteun genderideologie niet op scholen
- Breng weer privacy in je huis en deel dit niet op internet
- Schuw ingrijpende maatregelen niet om je dochter uit de buurt van beschadiging te houden
- Ga niet mee in de nieuwe naam van je kind
- Stop met het pathologiseren van meisjes
- Wees niet bang om te zeggen dat het geweldig is om een meisje te zijn
- Het lezen van dit boek roept op tot actie tegen de valse beweringen van de genderideologie, het is een kwestie van kinderbescherming.